Mowa Nienawiści

Wiele się mówi o mowie nienawiści, o jej przyczynach i konsekwencjach. Osobiście uważam temat za tak szalenie istotny, że chciałabym Wam przekazać kilka słów od siebie… i swojego życia.

Otóż czym jest „mowa nienawiści”? Według definicji Rady Europy Mowa Nienawiści to „wypowiedzi, które szerzą, propagują i usprawiedliwiają nienawiść rasową, ksenofobię, antysemityzm oraz inne formy nietolerancji, podważające bezpieczeństwo demokratyczne, spoistość kulturową i pluralizm”. Mowę nienawiści można spotkać niestety wszędzie, w

internecie, mediach, poprzez „twórczość” uliczną lub w kontakcie bezpośrednim.  W dzisiejszych czasach często jej symptomy bywają uznawane za hejt pojedynczego internetowego człowieka, któremu w życiu nie wyszło. Często nie zdajemy sobie sprawy, że za pojedynczym głosem mogą iść tłumy. Myślę, że nie muszę tutaj przetaczać pierwszego skojarzenia jakie przychodzi nam do głowy i jak skończyło się propagowanie prze tą osobę swoich rasistowskich przekonań. Mowa nienawiści to nawet pojedynczy głos, którego efektem jest krzywda drugiego człowieka. Nie ma tutaj miejsca na stwierdzenie „to tylko hejt w internecie” lub to tylko frustracja „slodkiejoli87buziaczekxD” NIE, nie ma zgody na dyskryminację i nawoływanie do szerzenia swoich chorych idei przy jednoczesnym umniejszaniu godności drugiej osoby.

Wiele lat temu ten jeden głos doprowadził do udręki moich wczesnych lat szkolnych. Od zawsze byłam mała, filigranowa z ogromnymi szklanymi okularami (uwierzcie mi, wino patykiem pisane ma mniejsze denka niż ja miałam szkła, wiecznie odarty nos od ich ciężaru) lubiłam nosić chłopięce ubrania i swoją postawą raczej mało z dziewczęcością miałam wspólnego. Dzieci bywają okrutne, więc zaskoczeniem nie będzie, jak napiszę, że nazywali mnie okularnicą i raczej bawić się ze mną nie chcieli. Gorsze było, kiedy nikt nie wiedział, że miałam źle dobrane szkła i nie „umiałam” czytać a w rzeczywistości ja po prostu nie widziałam. Kiedy miałam czytać na głoś śmiechu w klasie było co niemiara. Na wszystkich opisowych świadectwach od klasy 1 do 3 była informacja o problemach z czytaniem i pisaniem. Chwała, że dzisiaj takie przypadki już raczej by nie przeszły. Gorsze jednak było później. Ponieważ byłam odrzucona przez moją naturalną grupę stałam się obiektem zabaw młodzieży z klas 6, 7, 8 (tak wtedy jeszcze były klasy 1-8) Byłam wyśmiewana, że nikt mnie nie lubi, byłam popychana a i kiedyś znalazłam mój zaginiony strój od wuefu podpalony na szkolnym boisku w drodze do domu. Tak, mam średnio przyjemne z tym okresem wspomnienia (fakt, że szkoła nic z tym nie robiła pomimo interwencji moich rodziców to jakaś kpina). To działanie nie tylko było aktem wandalizmu, to nie było bezmyślnie dla zabawy. Problem polegał w tym, że byłam „inna” Po 3 latach im się znudziło, ja dorosłam oni wyszli ze szkoły. Dałam radę, jednak dzisiaj wiem jak ogromne konsekwencje tych sytuacji odczuwałam wiele lat później, w okresie dojrzewania i w dorosłym życiu. Od wycofania społecznego, przez brak wiary w siebie do fanatycznego dążenia o akceptację grupy społecznej kosztem swobodnej akceptacji swojego ja.

Mowa nienawiści może zakończyć się znacznie gorzej. Poczuciem braku bezpieczeństwa, depresją, brakiem samoakceptacji, samobójstwem lub globalnie - wojną. UWAŻAJ! To wszystko dzieje się wokół nas. Możliwe, że naszym dzieciom, znajomym, sąsiadom, w naszych szkołach tak jak działo się to w mojej. Mowa nienawiści to nie tylko wielkie manifestacje. To pojedyncze słowa, akty „żydek, jehowiec, asfalt, kret, ciapaty” to nawoływanie do dyskryminacji, szerzenia braku akceptacji dla odmienności. Pamiętaj, mowa nienawiści nie może być przykrywana wolnością słowa!

REAGUJ!

Nie bądź obojętny, reaguj, kiedy wokół Ciebie dzieje się krzywda innych. To my tworzymy dzisiejszy świat i naszą społeczność lokalną. To MY musimy o nią zadbać a nie tylko organy ścigania…

Jak reagować? To prostsze niż nam się wydaje, musimy tylko chcieć i mieć trochę odwagi.

 - Reaguj, kiedy ktoś w Twoim otoczeniu używa słów obrażających uczucia religijne, kulturowe czy wytykające inne pochodzenie drugiej osoby.

 - Buduj samoświadomość oraz świadomość innych, że różnorodność jest serio Okej. A przestrzeni staczy dla nas wszystkich i możemy czerpać z tego ogromne korzyści.

 - Mowa nienawiści to w już przestępstwo, którym zajmuje się również KK. Obywatelskim obowiązkiem jest zgłosić takie sytuacje, istnienie grup, których celem jest propagowanie wartości uwłaczających innym jednostkom.

 - Buduj wiedzę swoją i innych „co to jest mowa nienawiści” oraz jakie są jej konsekwencje.

 - Reaguj na hejt na fejsbuku lub innych stronach na których, to się dzieje. Zgłaszaj to do administratora.

 - Informuj nauczyciela, przedszkolankę, dyrektora czy kogokolwiek jeżeli mamy przypuszczenia, że w instytucji szkolno-wychowawczej dzieją się podobne przypadki jak moje. Nie tłumacz tego „dzieci potrafią być okrutne”

Po prostu, nie bądź obojętny!